استاندارد NFC17 102 (2011) به محافظت در برابر صاعقه با استفاده از پایانه هوایی Early Streamer Emmision که با نام اختصاری ESE شناخته می شود اشاره دارد.

این سند مفاد حداقل شرایط را برای اطمینان از حفاظت مؤثر آماری نشان می‌دهد.
ضمیمه D از استاندارد NFC17 102 به محافظت از افراد در برابر شوک الکتریکی ناشی از ولتاژ گام و تماس می پردازد.
این استاندارد با در نظر گرفتن این احتمال که تعداد افرادی در محل وقوع طوفان باشند کم باشد، خطر را کم (هرگز صفر، اما قابل تحمل) در نظر می‌گیرد.

• به طور مشابه، اگر رسانای طبیعی سازه تداوم الکتریکی را تضمین کنند (توسط چندین ستون از یک سازه فلزی یا توسط چندین ستون فولادی متصل به هم) خطر را قابل تحمل می داند.
• یک شرط دیگر برای خطر قابل تحمل این است که مقاومت لایه سطحی زمین تا فاصله 3 متری از هادی نزولی کمتر از 100 کیلو اهم نباشد که در صورت وجود حداقل 5 سانتی متر آسفالت یا یک لایه شنی به ضخامت 15 سانتی متر به دست می آید.
• در صورتی که زمین آسفالت نشده باشد و احتمال حضور افراد در مجاورت هادی نزولی بالا باشد، باید از علامتی برای هشدار خطر استفاده کرد.
• علاوه بر این، برای جلوگیری از ولتاژ لمسی، می‌توان یک لوله محافظ پلی‌اتینی متقاطع قرار داد و برای جلوگیری از ولتاژ گام، مش‌های یکسان‌سازی پتانسیل زمین را در اطراف خروجی هادی نزولی (3 متر) نصب کرد.
• علاوه بر این، در استاندارد، ریسک مربوط به آسیب به موجودات زنده در اثر ولتاژ تماس و گام جزء محاسبه ریسک سازه در نظر گرفته شده است.

ضمیمهA از استاندارد ، NFC17 102:2011 مقادیر احتمالی را تعیین می کند که تخلیه در سازه به دلیل هر دو نوع تنش باعث آسیب به موجودات زنده می شود.

مقادیر احتمال جنبه های مختلف ارائه شده در پیوست D که در بالا توضیح داده شده است را در نظر می گیرد، مانند عایق الکتریکی هادی ها، یکسان سازی پتانسیل زمین و سیگنال های هشدار.

احتمال آسیب به موجودات زنده از ولتاژهای گام و لمس زمانی ناچیز در نظر گرفته می شود که جریان در مسیرهای متعدد پخش شود (به عنوان مثال در یک ساختار فلزی)، یا اگر محدودیت های فیزیکی اعمال شده باشد.